Tıpkı...

Başka bir şehre onu görmeye gidersin. Belki 1-2 gün belki 1 hafta... Günler heyecanlı fakat çabuk geçer. Daha mutlu olamazsın ama daha korkak da. Bitmesin bitmesin diye düşünürken, vakit gelir. Otogardasındır. Saat gelmiştir. Otobüse binersin, aşık olduğun yüz aşağıdadır. El sallarsın, dudaklarını okusun diye seni seviyorum dersin, ama otobüs kalkmaz. 2-3 dakika bekler öylece. Aşağı insen inemezsin. O 2-3 dakikada el sallasan sallayamazsın, birşeyler söylemeye çalışırsın ama, seni anlamaz. Baksan yüzüne, aşağıdadır o,bakamazsın. O an - hemen otobüs hareket etsin de bir an önce gidelim- diye beklersin. Kalmakla, gitmek arası bir zamandır o. İşte tıpkı; o "an"dayım şimdi. Sana gideceğim demek için el salladım fakat, bir türlü tamamen gidemiyor ayaklarım, o arada, ne yapacağımı bilemez halde bekliyorum.